Geçtiğimiz hafta bir üst katta oturan komşumuzu ziyarete gitmiştik. Yaklaşık iki yıldır komşu olmamıza rağmen onu sadece balkonda görüyor ve balkondan selamlaşıyorduk. Bunun nedeni komşum bir engelliydi. O güne değin engelliler hakkında bilgim yoktu. Doğrusu onunla nasıl ve neşekilde konuşacağımıza bilmiyordum. İki yıl boyunca balkon konuşmamızdan sonra bir gün yine balkonda sohbet ederken akşambana çay içmeye gelin dedi. Böylesi bir teklifi red etmek içime sinmedi bende kabul ettim. Aslında engelli ardaşaımın ev yaşantısınıda merak etmiyor değildim. Çünkü evinde tek başına kalıyordu ve tekerlekli sandalye kullanıyordu. Sürekli ev işlerini nasıl yaptığını yemeğini nasıl pişirdiğini düşünüp duruyordum. Şimdi onu evinde ziyaret ederek bu merakımı gidermiş olacaktım. Kapıyı çaldım yüzünde bir gülümsemeyle engelli arkadaşım kapıyı açtı ve beni eve buyur etti. Evi inanılmaz derecede temizdi. Gören sanki bu evde 4-5 bayan oturuyor ve sürekli evi temizliuyor sanırdı. Tabi engelliler hakkında bilgim olmadığı için ona utana sıkıla ev işlerini nasıl yaptığını geçimini neyle temin ettiğini sordum. O çok rahattı bana engelli emekliliğinden yararlanıp emekli olduğunu söyledi. O güne değin engelli emekliliği nedir bilmiyordum bilgilenmiş oldum. Daha sonra beni çay içmek üzere mutfağına davet etti. Mutfağa gittiğimde alışılagelmiş mutfakların dışında bir mutfakla karşılaştım. Engelli arkadaşım her şeyi kendine göre yaptırmıştı. Mutfak rafları onun ulaşacağı yükseklikteydi. Yardım istermisin diye sorduğumda bana gülümseyerek hergün yaptığım iş bunlar yardıma ihtiyacım yok dedi.

Güzel bir çay demleyip demliklerle birlikte mutfaktaki masaya koydu. Koyu bir sohbete tutuştuk. Ona bir gününü nasıl değerlendirdiğini neler yaptığını sordum. Bana günün çoğu zamanını internetin başında geçirdiği internette engellilerle ilgili siteler e girdiğini bu siteler sayesinde tanıştığı msn ve telefon üzerinden sık sık görüştüğünü anlattı.Hayatından çok mutlu görünüyordu. Son derece pozitif yaşam dolu bir insanla karşılaştım. Sonrasında ziyaretimini sonlandırıp evinden çıktığımda aklımda kalan tek şey şuydu. Yaşam engelleri aşdığımız ölcüde bize haz verir.